Immanuel Kant
Immanuel Kant (1724 – 1804) werd geboren in de Pruisische stad Koningsbergen waar hij zijn hele leven zou wonen. Zijn ouders waren piëtistisch en het piëtisme, een godsdienstige beweging binnen het protestantisme die de nadruk legde op innerlijke zedelijkheid en persoonlijke geloofsbeleving, zou later Kants wijsbegeerte beïnvloeden. Aan de universiteit in Koningsbergen studeerde Kant aanvankelijk theologie, maar hij specialiseerde zich al spoedig in de natuurwetenschap en de filosofie. Na meer dan twintig jaar als huisleraar en privaatdocent werkzaam te zijn geweest, verwierf Kant zijn eerste professoraat in de logica en de metafysica. Hij zou niet alleen in deze twee vakken college geven, maar ook in de mathematische fysica, de geografie, de antropologie, de theologie, de ethiek en het natuurrecht. Van verschillende studenten, onder meer van Herder, weten we dat hij een zeer inspirerend docent was die zijn studenten tot zelfstandig denken stimuleerde.
Kant had geen sterke gezondheid. Mede vanwege zijn zwakke gestel legde hij zichzelf een zeer strakke discipline op. Hij bleef tot aan zijn dood in Koningsbergen wonen; aanbiedingen om in andere plaatsen te komen doceren heeft hij nooit aangenomen. Kant was al ver over de zeventig toen hij zijn laatste boeken publiceerde. In 1797 legde hij zijn professoraat neer, na meer dan veertig jaar te hebben lesgegeven. Zijn leven mag dan geen veelbewogen verloop hebben gekend, zijn wijsbegeerte was een daverende paukenslag in de symfonie der filosofiegeschiedenis. Nog tijdens zijn leven werd hij tot ver over de Duitse grens beroemd.
Uit: Prolegomena, Inleiding door Jabik Veenbaas en Willem Visser, © Uitgeverij Boom, Amsterdam
