In de laatste jaren is de filosoof Karl Popper snel in brede kring bekend geworden. Hij leverde al voor de Tweede Wereldoorlog belangrijk kritiek op de grondslagen van de nogal starre wetenschaps filosofie van de logies-positivisten van de Wiener Kreiss. Na de oorlog bestreed hij met zijn boeken The poverty of historcism ("De armoede van het historicisme", Aula 532) en The open society and its enemies de posities van filosofen als Hegel en Marx die volgens Popper ten onrechte aannamen dat de geschiedenis aan de strenge wetten gehoorzaamt, en dat de maatschappij moet worden bestuurd met behulp van de regels die niet bekritiseerd mogen worden.
Tegenover dogmatisme en revolutionisme stelde Popper dat kritiek op alle ideeën en instellingen altijd mogelijk moet blijven. Dan kunnen de verbeteringen al worden aangebracht, waarvoor dat de spanningen zo hoog zijn opgelopen, dat gewelddadige omwentelingen onvermijdelijk zijn
