Dialectiek van de Verlichting

Dialectiek van de Verlichting verscheen voor het eerst – in het Duits – in 1947 in Amsterdam. Het boek werd klassiek als sleutelwerk in het denken van de ‘Frankfurter Schule’. Van Homerus tot Nietzsche biedt het een filosofische en psychologische kritiek van de grondbegrippen van het westerse denken: rede en natuur. Elke stap voorwaarts in de beschaving betekende tevens een onderdrukking van het vermogen van mensen een vrij en ongeschonden leven te leiden, zo luidt de centrale stelling in deze magistrale tekst. Dialectiek van de Verlichting besluit met een radicale kritiek op de ‘cultuurindustrie’ van het laatkapitalisme.

In deze filosofische sleuteltekst wordt de vraag naar de oorsprong en ontwikkeling van het Verlichtingsdenken gesteld tegen de achtergrond van het nazisme en de Tweede Wereldoorlog. Dit boek heeft een grote invloed gehad op tal van filosofen, zoals Arendt, Jaspers, Sartre en Habermas.

Ook Susan Neiman gaat uitvoerig in op deze inmiddels klassieke teksten:

'Het gaat niet om de cultuur als waarde, waar de critici van de beschaving, Huxley, Jaspers, Ortega y Gasset en anderen aan denken, maar de Verlichting moet juist over zichzelf nadenken teneinde de mensen niet volkomen verraden te laten worden'