Zijn en tijd, het meesterwerk waarmee Martin Heidegger in 1927 zijn naam als filosoof vestigde, heeft ene onuitwisbaar stempel gedrukt op de filosofie, maar niet minder op het geestelijke en intellectuele leven van deze eeuw. Het is niet gewaagd te zeggen dat de potenties en de kracht ervan nog lang niet zijn uitgeput.
Het werk heeft vanaf zijn verschijnen een stroom aan commentaren, interpretaties, doordenkingen, samenvattingen en polemieken op gang gebracht. Ook in Nederland, waar het vanaf de jaren vijftig veel gelezen en becommentarieerd is.
Staat Sein und Zeit op dezelfde hoogte als Kants Kritik der reinen Vernunft of Hegels Phänomenologie des Geistes? Ruim zeventig jaar na zijn verschijnen is wel duidelijk dat dit werk behoort tot de orde van die boeken die een cesuur betekenen.
