De Balie: Tijd voor een koerswijziging van het Nederlandse Israëlbeleid?

Maar hoe ziet een duurzame en rechtvaardige oplossing er uit? En hoe kunnen landen daaraan effectief bijdragen? Kunnen andere landen bijvoorbeeld de aloude Nederlandse zegswijze “waar er twee kijven hebben er twee schuld” als leidraad nemen en “neutraal” blijven, en zo Israël en de Palestijnen behandelen als partijen die evenveel macht, verantwoordelijkheid en schuld aan het conflict hebben?

Vanavond gaat het specifiek over de rol van Nederland. Kan de Nederlandse politiek bijdragen aan vrede tussen Israël en de Palestijnen en zo ja, hoe?

Aan het worod zijn aantal deskundigen en politici:

Peter Malcontent, werkzaam bij de Universiteit Utrecht
Erwin van Veen, senior research fellow aan het Instituut Clingendael
Sadet Karabulut, Tweede Kamerlid en woordvoerder buitenlandse zaken voor de SP
Hessel Knippels, Algemeen Bestuurslid Politiek voor de jongerenafdeling van de VVD
Sjoerd Sjoerdsma, Tweede Kamerlid en woordvoerder buitenlandse zaken voor D66

De discussie wordt geleid door Janneke Stegeman. Voertaal is Nederlands.

Peter Malcontent, Een open zenuw

Hoewel Israël als een bondgenoot geldt, is het Palestijnse conflict voor de Nederlandse regering altijd een open zenuw geweest. Dit boek beschrijft de geschiedenis van een soms moeizame verstandhouding.

Vanaf de jaren vijftig stond Nederland, mede uit schuldgevoel over de Holocaust, pal achter Israël. Die steun is nooit vanzelfsprekend geweest. Het feit dat de bevolking van Nederlands-Indië grotendeels islamitisch was, hield Nederland lange tijd af van steun voor de zionisten in hun strijd voor een onafhankelijke staat. Sinds de Israëlische annexatie van de Palestijnse gebieden in 1967 is de kritiek op Israël weer gegroeid. Toch betekent dit niet automatisch dat Nederlanders partij zijn gaan kiezen voor de Palestijnse zaak. Waarom niet? Peter Malcontent legt dit uit aan de hand van nooit eerder gebruikte bronnen. Het antwoord blijkt even simpel als verbluffend.